Herinnerbeeld voor Liesbeth

Ze wist precies hoe groot het moest worden en waar het in de huiskamer moest komen te staan. En, gaf ze me mee, het moest de liefde en verbondenheid binnen het gezin tot uitdrukking brengen. Ik schetste enkele ontwerpen waaruit het gezin er unaniem een koos. Toen Liesbeth en ik bij mij thuis met klei aan de slag gingen, boetseerde ze zelf het hartenkroontje. Het verdere beeld hakte ik uit cellenbeton. Bij Liesbeth thuis hielp ik de vier gezinsleden een beetje op weg met mozaïeken. Elk gezinslid werkte aan een eigen mensfiguur, in een zelf gekozen kleur. Het beeld was nog niet klaar toen ze overleed. In dezelfde kamer waar Liesbeth lag opgebaard, hielpen haar ouders, broers en schoonzussen mee om het voor de uitvaart af te krijgen. Dat lukte; ik had nog net voldoende tijd om het beeld te voegen en het kroontje te schilderen. Bij het afscheid stond het beeld naast haar foto.

(glas op cellenbeton, keramiek, acrylverf, H 26, B 20 cm)